جزایر زیادی در سراسر دنیا شهرت جهانی دارند، اما تعدادی هم هستند که با وجود همهی زیباییهایشان دستکم گرفته شدهاند. با آریوس همراه باشید. در مجموع بیش از ۱۸۰,۰۰۰ جزیره روی کره زمین وجود دارد؛ بنابراین، انتخاب بهترین و مناسبترین آنها برای گذراندن تعطیلات میتواند برای خیلیها کاری دشوار و گاه ملالآور باشد. خوب میدانیم که در مورد خیلی از این جزایر بسیار مبالغه شده است؛ اما در مقابل، برخی آنچنان که باید و شاید مورد توجه قرار نگرفتهاند. این در حالی است که این جزایر نه تنها زیبا و دلفریباند بلکه در بعضی موارد بسیار دیدنیتر از جزایر بیشتر شناخته شده هستند.
جزیره کو چانگ که اغلب در زیر سایه جزایر ساموی و کو پانگان، نادیده گرفته شده است یکی از شگفت انگیزترین جزایر روی زمین است. با این حال، این جزیره که یکی از بزرگ ترین جزایر تایلند هم است عمدتا خالی از سکنه است - مرکز این جزیره که از ارتفاعات کوهستان تشکیل شده با جنگلهای انبوه پوشیده شده است.
همانطور که از نام این جزایر مشخص است، «کو» به معنی «جزیره» و چانگ به معنای«فیل» است؛ بنابراین باید جمعیت قابل ملاحظهای از فیلهای بومی این منطقه در این جزیره باشد. با توجه به آرایش خاص جغرافیایی این جزیره برای بیشتر سلیقهها و بودجههای مختلف محل اقامتی و سواحل دلانگیز در دسترس همگان قرار دارد؛ هم از نوع استراحتگاههای خصوصی و هم لوکس و مجلل.
این جزیره شامل ۸ دهکده است که غالبا به کار ماهیگیری مشغول بوده و بازدید از دهکده های ماهیگیری و کلبه های آنها بخشی از برنامه تورهاییست که در جزیره ارائه میشود. از سایر جاذبه های جزیره کوچنگ مناظر زیبا ٬ صخره های باشکوه ٬ چند آبشار و فیل سواری است .
این جزیره تا سال ۱۹۸۰ خالی از سکنه و تحت کنترل نظامی بوده اما از سال ۲۰۰۰ از نظر گردشگری رونق یافته و در حال حاضر بیش از ۶۰ هتل با ستاره های متنوع دارد. هتل های این جزیره به سبک خانه های ویلایی و در کنار دریا و اکثرا در ساحل غربی جزیره قرار داشته و هتل با ساختمان بلند در میان آنها وجود ندارد .
کشتی هایی که بین کوچنگ و خشکی در رفت و آمد هستند از بندر Ao Thammachart هر روز از ساعت شش و نیم صبح تا هفت غروب هر ۴۵ دقیقه یکبار حرکت کرده و برای هر نفر ۱۰۰ بات و برای هر خودرو ۱۵۰ بات دریافت میکنند طول مدت سفر ۲۵ دقیقه می باشد.
اکثر مردم وقتی در مورد جزایر اسپانیا فکر میکنند، به طور خودکار به یاد مهمترین نقاط گردشگری این کشور ـ ایورکا و ایبیزا ـ میافتند. اما، اسپانیا بیشتر از اینها برای نمایش در دل خود دارد. در اصل، در سال ۲۰۰۷، گاردین جزایر لاس ویس را برای بهترین سواحل جزیرهای در جهان در رتبه اول لیست خود قرار داد. با این وجود. این جزایر همچنان دستکم گرفته شدهاند. این مجمع الجزایر که در سواحل شمال غربی اسپانیا قرار دارند و با گذر از چندین بندر اسپانیایی قابل دسترسی است.
اینجا «سه» عددی جادویی است: سه جزیره، با جمعیت رسمی تنها سه نفر، سه هتل و سه رستوران. این جزایر بخشی از پارک ملی اقیانوس اطلس جنوبی هستند و بنابراین منطقهای محافظت شده است. جزایر لاس سیز بیشتر شبیه مناطق استوایی هستند تا جزایر اقیانوس اطلس: شن و ماسه این جزایر پودری و سفید است و دریا به رنگ فیروزهای روشن. لاس سیز از شاعرانهترین جزایر جهان هستند، با کمتر از یک کیلومتر طول و ۱۰۰ متر پهنا.
شهر ساحلی سوآکین Suakin در شمال شرقی سودان، قرن ها در خط ساحلی شرقی آفریقا بندری مهم از منظر فرهنگی و تجاری محسوب می شد. این شهر بر یک جزیره ی مسطح و بیضی شکل و در ساحل غربی دریای سرخ قرار گرفته است. این جزیره داخل یک آبراه باریک واقع شده که 4 کیلومتر طول و در قسمت پایانی 2 کیلومتر عرض دارد. در این حوضه ی آبریز کم عمق، دو جزیره ی مرجانی نسبتا گرد واقع شده اند؛ یکی از این جزیره ها بدون سکنه است و چیزی جز قبرستان بر روی آن یافت نمی شود. جزیره ی دیگر که در جنوب واقع شده سوآکین نام دارد و از طریق یک گذرگاه دست ساز به خشکی های اطراف متصل است.
زمانی سوآکین بندر اصلی سودان به حساب می آمد ولی وقتی که اوایل قرن بیستم یک بندر جدید (بندر سودان) در قسمت شمالی ساخته شد، بندر سوآکین اهمیت خود را از دست داد. به مرور جمعیت این جزیره کم شد تا زمانیکه کاملا خالی از سکنه گشت.
با وجود آنکه در بسیاری از اسناد تاریخی و داستان های جهانگردی به سوآکین اشاره شده، اما از آنجا که این مکان هیچ گاه موضوع پژوهش های دقیق باستان شناسی نبوده، بخش های زیادی از تاریخ اولیه ی آن همچنان در هاله ای از ابهام قرار دارد. باور می رود که سوآکین همان Limen Evamgelis باشد که Ptolemoy آن را آرمیده بر یک جزیره ی دایره ای شکل در انتهای یک آبراه طولانی توصیف کرده است. اولین ارجاع واقعی به سوآکین با نام خودش از ال همدانی Al-Hamdani در قرن دهم است که آن را در همان زمان نیز یک شهر باستانی معرفی می کند.
در آن زمان، سوآکین رقیب یک بندر دیگر به نام عیذاب Aydhab در دریای سرخ بود که به مصر نزدیک تر بوده و تحت سلطه ی مستقیم آن قرار داشت. مصری ها سعی کردند کنترل سوآکین را از قبیله ی بومی Beja در بیاورند و به همین دلیل هم همواره بین این دو جنگ و درگیری بود. رقابت بین این دو بندر در نهایت در نیمه ی قرن پانزدهم منجر به سقوط عیذاب شد. از آن زمان به بعد، سوآکین تبدیل به بندر اصلی در خط ساحلی دریای سرخ گشته و برتری خود را نیز تا افتتاح بندر سودان در سال 1992 حفظ نمود.
پس از روی کار آمدن بندر سودان، سقوط سریع سوآکین آغاز گشت. در طول یک دهه، بارانداز ناپدید شده و اسکله ها نابود شدند. در انتهای دهه ی 1930، جزیره ی سوآکین حیات خود را از دست داد و تنها تعداد کمی از ساکنان آن در بخش های اصلی این شهر باقی ماندند.
امروز این جزیره چیزی جز مجموعه ای از خرابه ها نبوده و ساختمان های ساخته شده از سنگ های مرجانی آن که زمانی بسیار زیبا بودند امروز در معرض نابودی قرار دارند. حتی از زیر خرابه های لرزان شهر می توانید تنوعی غنی از فرهنگ های مختلف را مشاهده کنید. جالب است بدانید که اخیرا بخش هایی از شهر احیا شده و در لبه ی شمالی جزیره نیز ساخت و سازهای جدیدی به چشم می خورند.
رستوران ۳۶۰ استانبول مکانی است برای دیدن و دیده شدن و در طبقه بالای ساختمان تاریخی Misir واقع شده است.